Special Sunday

Na een nacht vol met een flinke beat op de achtergrond rustig opgestart. Vandaag was een speciale zondag, want Tim´s ouders kwamen vanuit Tororo op in de dienst voor te gaan. Rond 8:45 uur richting de kerk gelopen. Nou…het was nog niet druk. We starten rond 9:30 uur toen Tim’s ouders net gearriveerd waren. Langzamerhand stroomde de kerk vol. De kleinere kinderen konden achterin de kerk en buiten kleuren. Zo kwamen er weer stoelen vrij voor de volwassenen. Uiteindelijk zat de kerk vol. Tim’s moeder legde een getuigenis af en Tim’s vader verzorgde de preek wat ging over Salvation (verlossing). Inspirerend, zeker als je hoort dat de ouders van Tim een Bijbelschool leidde in Tororo en daar nog goed actief in zijn ondanks dat ze de 70 al ruim gepasseerd zijn. Na de kerkdienst heeft Henk het filmpje van de Oegandagroep 2018 laten zien via de beamer op de muur. Kinderen werden herkent, er werd gelachen en de film werd nog een keer gedraaid. Ook de film van 2014 werd getoond. Hierna werd de film over het leven van Jezus gedraaid, want het wachten was op de lunch die klaargemaakt werd door Osed en Jason. Tijdens het wachten werd Mariëtte’s haar gevlochten. De meiden vinden ons haar fantastisch en zeker als het lang is. Er zijn wel meiden op school die lang haar hebben, maar hun eigen haar is kort en daar wordt dan touw ingevlochten waardoor ze lang haar krijgen. Er was een lunch klaargemaakt voor 100 personen. Iedereen ging in de schaduw zitten onder de bomen. De lunch bestond uit; witte rijst, bruine bonen in saus, jus, vlees, aardappel, tsjapati. Prima te eten. Mecry deelde haar lunch met Mariëtte. Dit doet ze altijd met ‘best friends’ die ze een tijd niet meer ziet. Aandoenlijk. Na de lunch afscheid genomen van Kevin. Hij reed met Tim’s ouders mee richting Tororo. Vandaar reist hij per bus verder naar Kenia. Na de lunch nog bij aunty Jane geweest. Haar 90 jarige moeder zat buiten op een stoel. Zowel van moeder als van aunty Jane een foto gemaakt met het toestel wat René had achtergelaten, de moderne polaroid. Fantastisch de reacties van oudere mensen als ze zichzelf op een foto zien en zeker bij een polaroid waarbij je langzaam zichtbaar wordt. We hadden nog een tas met kleding bij ons voor de nieuwe kinderen die aunty Jane verzorgt. Een pracht mens. Hierna nog door naar het huis van Moses. Helaas was hij niet thuis, maar zijn moeder wel. Aangenaam verrast was zij. Ze spreekt redelijk Engels en vroeg hoe het in Nederland was. Op naar huis, want Mariëtte had beloofd om met de runners club mee te rennen. Tegen half 6 liepen Jack en Mariëtte richting het CDHope terrein. Jack giong voetballen met de boys. Julius was bijna klaar en Wilma haalde Esther (staf) over om ook mee te gaan. De groep bestond uit: Jackson (neefje van Brenda), Julius, Brenda, Esther (staf), Maureen, Sharlleen, Idda, Edith, Jennifer, Wilma en Mariëtte. Julius leidde dit keer. Eerst een warming-up gedaan en daarna gestart. Een aantal buurtkinderen liepen ook mee op hun blote voeten. Onze groep had mooie Nederlandse sportkleding en schoenen aan. Wat staan de kleuren bij hun huid prachtig. De temperatuur was aangenaam al begon het wel wat donker te worden. Op ongeveer bijna 3 kilometer vielen plots de hagelstenen uit de lucht. We gingen voor een afstand van 6 kilometer, dus bij 3 kilometer keerde we om en toen gingen de hemelsluizen open. Het kwam met bakken uit de hemel en het onweer was goed heftig. Het was werkelijk soppen in de schoenen en totaal zeiknat kwamen Jackson en Mariëtte aan bij het CDHope huis. Het veld stond blank en voor het huis moest je over een sloot springen. Wilma was halverwege de auto op gaan halen en bracht diverse kinderen bij het CDHope huis. Maar een aantal hebben de 6 kilometer uitgelopen, echte bikkels. Koud dat ze het daarna hadden… De regen duurde uiteindelijk ruim een uur en Chawolo was veranderd in een Afrikaans Venetië. Dit is normaal in het regenseizoen, dus bijzonder dat we dit mee mochten maken. De hele weg stond blank. Nu zakt het wel redelijk snel, dus er zal morgen weinig water meer op de weg staan. Vanavond onze laatste avond in Chawolo. Morgenochtend nog wat foto’s maken op school en de groepsfoto. Daarna het afscheid van de kinderen; er zal heel wat geknuffeld worden en de tranen zullen rijkelijk vloeien. Rond 11:30 uur vertrekken richting Kampala. Wilma & Tim brengen ons daarnaar toe. We hebben afgesproken bij Joan en Michael. Daar treffen we dan ook 5 jongeren aan. Met deze groep gaan eten in Entebbe. Zij studeren inmiddels in Kampala. Een mooi & bijzonder moment om deze reis af te sluiten. Daarna…. Op naar het vliegveld en begint onze reis terug naar het koude Nederland.
Het was wederom een goed, mooi & bijzonder verblijf. We zijn dankbaar dat we zo kort na de reis van juli 2018 al weer hier naar toe konden gaan.
Chawolo voelt bij ons als een 2e thuis.