Update tot en met de gorilla-track

Zaterdag komen we rond een uur of twaalf aan bij onze River Lodge in Ishasha. Het laatste stuk was echt een uitdaging voor onze chauffeur Robert, bagger, gaten en veel water op de weg. We spotten meteen al mooie vogels zoals red bishop. We worden hartelijk begroet door Alex de eigenaar van River Lodge. We kregen een welkomstdrankje en daarna begeleidde hij ons naar de boomhut. Het was een aardig stukje lopen en omdat de rivier zo hoog was, waren er planken neergelegd. Na deze avontuurlijke tocht kwamen wij aan bij onze boomhut aan de rivier. De hut was opgebouwd rond een grote vijgenboom. Je moest eerst een trap op naar boven. Het voorste gedeelte kon je lekker zitten en naar de rivier kijken en in het achterste gedeelte stond een grote eettafel en hier waren de slaapkamers en keuken gevestigd. Er liep ook nog een trappetje omhoog waar je kon genieten van een prachtig uitzicht. Tijdens ons verblijf hebben we diverse apen gespot, mooie grote gekleurde vogels (turaco) en er kwam zelfs een nijlpaard langsdrijven. We zaten net aan de spaghetti toen Robert ons kwam halen voor gamedrive. De boom klimmende leeuw was gespot, dus snel je bord leegeten. Tijdens het gamedriven gingen we direct op zoek naar de leeuw en hadden we helaas geen tijd om mooie vogels te fotograven zoals de grote uil. Na een half uur rijden vonden we de mannetjes leeuw slapend in een vijgenboom. Een prachtig gezicht zo’n slapende leeuw met zijn poten naar beneden hangend. Gelukkig vloog er een klein vliegtuigje over, waardoor de leeuw even om hoog kwam en zijn positie wijzigde. Hierdoor konden geweldige foto’s maken. Dit was even een wauw momentje. Op het einde van de gamedrive zagen we ook nog een hyena lopen. Bij terugkomst werden we getrakteerd op zang en dans van groep weeskinderen van nabijgelegen dorp. Voor hun optreden halen ze geld op voor het project wat hun ondersteunt. Wij werden ook gevraagd om meedansen. Onze kokkin Violet was inmiddels gestart met het 3-gangen diner, wat prima smaakte.
De volgende ochtend gingen we al vroeg op pad om te gamedriven. We spotten heel mooie vogels zoals gier, meerdere soorten roofvogels, ooievaars en bijeneters. We spotten daar ook de topi een antilopensoort die alleen daar voorkomt en olifanten. We gingen terug om te lunchen en te rusten. Aan het eind van de dag deden we weer een gamedrive, deze zagen we geen leeuwen voor wel heel veel gieren en andere roofvogels. We waren in lekker aan het yahtzeeën toen we bezoek kregen van mickey en minny mouse. Ze liepen via de slaapkamer van Henk en Nellie naar de keuken en weer terug. In nacht kregen Henk en Nellie hen nogmaals op bezoek.
Op maandag een kort ritje naar Bwindi. Een aantal van ons waren niet helemaal fit. Henk begon zich steeds beroerder te voelen en moest voordat we vertrokken overgeven. Voor de zekerheid een kots zakje meegenomen, wat nodig was voor deze rit. Bij aankomst in Buhma Lodge konden we onze spullen naar de huisjes brengen. Robert vond het verstandig om Henk even te laten checken in het ziekenhuis. Nellie ging uiteraard mee. Buhoma Lodge maakt deelt uit van een community project. Zij steunen divers projecten waaronder ook het ziekenhuis. Henk kreeg een checkup en de Europese arts stelde als diagnose een bacterie. Na een injectie tegen misselijkheid en antibiotica kon Henk weer terug. Het ziekenhuis zag er netjes uit en verpleegsters droegen mooie roze uniformen. Het onderzoek was gratis, maar we deden een donatie voor het project. Bij terugkomst heeft Henk alleen maar geslapen en we hoopte dat hij de volgende dag fit zou zijn voor de gorilla-track. Gelukkig voelde Henk zich wat beter, maar wist nog niet of meeging. Bert was ook niet zo fit, maar gelukkig had Robert er voor gezorgd dat de gorilla groep die wij zouden bezoeken niet zo ver zouden zitten. We liepen naar het gebouw van de rangers en werden getrakteerd op dans en zang van het project women4right. Daarna werden de groepen ingedeeld en werden bij ons een Nieuw-Zeelands echtpaar ingedeeld. Onze gids heette Robert (waar hadden we dit eerder gehoord). Iedereen ging gelukkig mee voor een rit van een uur naar de start van de track, de dames mochten gebruik maken van een echte Oegandese wc in het dorpje. De wc was een klein stenen huisje met een stuk kapot gordijn ervoor, de wc zelf was een klein gat in de vloer waar je goed in moest richten. We kregen allemaal een porter ( drager) mee om onze rugzak te dragen en een handje te helpen. Na een halfuur lopen vonden we de groep gorila’s (14 stuks). Het mannetje Zilverback was indrukwekkend om te zien. Het was geweldig om zo tussen de gorilla te lopen en te fotograferen. De gids Robert vertelde ons dat de afstand niet kleiner mocht zijn dan 7 meter en hiermee toon je respect naar deze gorilla’s en wordt je onderdeel van de groep. Je mocht de gorilla’s niet recht in de ogen kijken en je mocht ook niet aan hun voedsel komen. Er liep zelfs een gorilla vlak langs Ina en Barrie, dit was voor hun een spannend moment. Nellie heeft dit vastgelegd op de foto. Ondertussen werden we opgevreten door de mieren. We mochten helaas niet jodelen en we verdroegen dit als helden. Kortom een ontzettend geweldige ervaring om mee te maken. Op de terugweg kreeg de auto een lekke band. Deze route kwam voor in het programma van de gevaarlijkste wegen van de wereld. Binnen vijf minuten stond een groep kinderen om ons heen. Even een momentje om foto’s te maken hiervan en van de omgeving. We kwamen terug bij het gebouw van de rangers en kregen een bewijs overhandigd dat wij de gorilla’s gezien hadden.